تاریکی بر زمان و کیهان غلبه میکند.
تاریکی که در هر گوشه از کیهان ماهیت خود را مطلق کرده است.
به راستی زمان در هم شکسته است اما این تکه ها
هرگز به سادگی نمیشکنند.
هر تکه در لبه‌ی تیغ زمان قرار دارند.
در اوج های لحظات پایانی تیک تاک ثانیه ها.
دقایق های مرده و ساعت هایی که بیهوده میگذرند.
در اوج لحظات نیستی ها از هستی ها
در اوج طغیان نور در تاریکی جهان
جهان اینبار پذیرای نابودیست.
ما دقیقا در نقطه‌ی شروع این نابودی متولد میشویم.
در شروع پس از پایان زمان
در لبه تیغ زمان
