«حبیب ِخدا» خاطرات شهید حبیب‌الله جوانمردی شهید ۱۶ سالهی انقلاب اسلامی است که توسط محسن عمادی (۱۳۵۴) و همکاری گروه فرهنگی انتشارات شهید هادی گردآوری شده است.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
زمان شاه، نود درصد جوان‌ها تیپِ شبیه به هم داشتند. نوعاً موها بلند بود. سبیل‌ها بزرگ. ریش‌ها هفت تیغه. پازلفی‌ها بلند و پُرمو. آستین‌ها کوتاهِ کوتاه. یقّه‌ها باز و... تو همین فیلم‌هایی که مالِ آن موقع است و هر سال ایام انقلاب از تلویزیون پخش می‌شود هم قشنگ این‌جور تیپ‌ها مشخص است. نمی‌خواهم خدای نکرده انگی بزنم یا بگویم جوانانِ آن زمان به خاطر تیپشان آدم‌های موردداری بوده‌اند. اما می‌خواهم بگویم تیپ و قیافه‌ی حبیب‌الله و نحوه‌ی لباس پوشیدنش نوعاً بر عکسِ این چیزها بود؛ جوری که در همان نگاهِ اول، فرق داشتنش با همه معلوم بود. بودند بعضی‌هایی که در مراسمِ جشن یا چیزی، کراوات به گردن می‌آویختند تا همه به دیدِ یک آدمِ با کلاس به آنها نگاه کنند.
اما حبیب‌الله به غیر از ایام بچگی که مجبور بود به خاطر عکسِ مدرسه‌اش کراوات بزند، همیشه می‌گفت: کراوات مالِ غیر مسلمون‌هاست. هر کسی اون رو بپوشه، فرهنگ غربی‌ها رو ترویج می‌کنه. ما آن موقع اصلاً از این حرف‌ها سر در نمی‌آوردیم و متوجه نمی‌شدیم حبیب‌الله چه می‌گوید.
حبیب‌الله حتی به لباسی که انگلیسی روی آن نوشته شده حساس بود. اصلاً علاقه نداشت به پوشیدن این‌جور چیزها. آدم متعصب و خشکه مقدسی نبود؛ اما اهل این هم نبود که بی‌دلیل و فقط به خاطر مُد، کاری را انجام دهد.
