غرش رعد

«غرش رعد» نوشته محمد معما (۱۳۵۷)، زندگی‌نامه‌ی سرتیپ خلبان عبدالحمید نجفی (۱۳۳۲) است. صبح روزِ شانزدهم اسفندماه ۱۳۶۵ نیروهای ایرانی به کانال ماهی حمله کردند و به شاخۀ اصلی کانال رسیدند. هم‌زمان پروازهای ما هم شروع شد. من برای یک دستۀ دوفروندی انتخاب شدم. لیدر من بودم و شماره دو جناب بیک‌محمدی بود. بیک‌محمدی از نظر مهارتِ پروازی و تجربه بسیار بالاتر از من بود، ولی چون به منطقه آشنایی نداشت من لیدر شدم تا در پروازهای بعد خودش بتواند به عنوان لیدر پرواز کند. او خلبان بی‌نهایت شجاع و ماهری بود. هدف شمال کانال ماهی بود. دشمن به کمک قایق از دریاچه‌ای که در شمال کانال بود عبور و نیرو در خط اصلی پیاده می‌کرد. حدود ساعت سه بعدازظهر شنبه شانزدهم اسفندماه با دو فروند اف ۵ ئی به پرواز درآمدیم. با حداقل ارتفاع به منطقه رسیدیم و ارتفاع را به حدود صد پا رساندیم تا با عبور از روی دریاچه، نیروهای دشمن را که در شمال دریاچه مستقر بودند بمباران کنیم که ناگهان متوجه گلوله‌های پدافند شدیم که از روبه‌رو و با حجم بالا به سمت ما شلیک می‌شد. دشمن با استقرار پدافند در قایق‌های خود، آن‌ها را روانۀ دریاچه کرده بود تا از حملۀ هوایی جلوگیری کند. ولی ما دیگر تا هدف فاصله‌ای نداشتیم. به خدا توکل کردیم و ادامه دادیم. بالای سر نیروها رسیدیم و خوب و دقیق هدف را بمباران کردیم. چون پدافند بسیار سنگین بود و با چرخش ما سطح بیشتری از هواپیما برای آن‌ها نمایان و احتمال هدف قرار گرفتن ما بیشتر می‌شد، تصمیم گرفتیم به همین شکل ادامۀ مسیر بدهیم. ده کیلومتر ادامۀ مسیر دادیم و بعد گردش کردیم. در حین گردش متوجه حضور لشکری از دشمن در غرب کانال شدیم. گفتم: «بیژن، نیروهای دشمن را نگاه کن. این‌ها امشب قصد حمله دارند.» گفت: «عراقی‌ها شب حمله نمی‌کنند. مطمئن باش برای فردا صبح مهیا شده‌اند.»