«سربازها بیدار می‌خوابند» نوشته اصغر فکور (۱۳۴۳) از مجموعه قصه سرداران، بر اساس زندگی شهید عباس ولی‌نژاد نگاشته شده‌است.
عباس ولی‌نژاد در سال ۱۳۳۷ در آذربایجان شرقی به دنیاآمد. پدرش نظامی بود. همین موضوع سبب شد تا خانواده به‌خاطر محل مأموریت پدر، به مشهد مقدس بیایند. عباس در این‌سال‌ها، کودکی سه ساله بود. او دوران دبستان و دبیرستان را در حالی که به شدت به ورزش علاقمند بود، طی کرد. مقام‌های‌اوّل تا سوّم در رشته امداد، برق و تربیت بدنی در مشهد مقدس‌از افتخارات دوران نوجوانی وی بود.
با شروع زمزمه‌های انقلاب، او که سری پرشور داشت، دراین دریای عظیم غوطه خورد و تا پیروزی در کنار مردم بود. بعد از فرمان امام خمینی (ره) مبنی بر تشکیل بسیج بیست‌میلیونی، به این صف پیوست و با نوآوری، بخشی به عنوان «تکاوران اسلام» را با همراهی دوستانش تشکیل داد و از این‌رهگذر به آموزش جوانان در مساجد همت گماشت.
با گذشت زمان، به دلیل کاردانی و لیاقت، به عنوان فرمانده‌بسیج منطقه ۲ انتخاب شد. طولی نکشید که آموزش وسازماندهی مناطق ۳ و ۶ را نیز به وی سپردند. در این سال‌هابود که خستگی‌ناپذیر و مقاوم به مقابله با گروهک‌های‌ضدانقلاب برخاست. چندی بعد، به دلیل نیاز، به منطقه پرخطرکردستان رفت. فرمانده تیپ ویژه شهدا، سردار شهید محمودکاوه منتظرش بود.
با آمدن عباس، خواب راحت از ضدانقلاب گرفته شد. بارها تهدیدش کردند امّا او ماند. بارها زخمی شد تا در همان جاجاودانه شود. شهید عباس ولی‌نژاد در تاریخ ۱۰ آبان ۱۳۶۱ درحالی که معاونت تیپ ویژه شهدا را برعهده داشت، در نبردی‌زیرکانه، دشمن را در حلقه محاصره نیروهایش انداخت و درهمان روز در ارتفاعات پیرانشهر به شهادت رسید.
