نمایشنامه مرده‌های بی کفن و دفن در سال ۱۹۴۱ توسط ژان‌پل سارتر فیلسوف اگزیستانسیالیست فرانسوی نوشته شد.
اساس نگاه فلسفی سارتر به انسان این است که انسان را مختار می‌داند و بر این اساس به انکار هرگونه نیروی خداگونه که قدرت اختیار انسان را سلب کند می‌رسد(البته خود سارتر بر این اعتقاد دارد که وجود یا عدم وجود خدا تاثیری بر اصالت بشر ندارد)؛ زیرا که او معتقد است انسان نمی‌تواند مختار باشد و محکوم به آزادی است، که این آزادی برای او مسئولیت انتخاب می آورد.
این نمایشنامه برای اولین بار در تئاتر آنتوان پاریس به سرپرستی: خانم سیمون بریو (Simone Berriou) در ۸ نوامبر ۱۹۴۶ نمایش داده شده است.
این کتاب دربردارنده نمایشنامه خلوتگاه نیز است.
