ویلا کاتر (۱۸۷۳-۱۹۴۷)، نویسنده امریکایی برنده پولیتزر است.
ویلا کاترکه ستایشگر غم و نومیدی نامیده‌اندش، بیشتر شهرت خود را از طریق خلق رمان‌هایی به دست آورد که به زندگی نخستین مهاجران اروپایی ساکن در ایالات غربی امریکا می پرداخت و از شیوه های زندگی در دشت های بزرگ حکایت داشت.
«مرگ سراغ اسقف اعظم می آید» آنطور که هارولد بلوم، منتقد بزرگ امریکایی می گوید، جاه‌طلبانه ترین اثر کاتر است.
بلوم، کاتر را همتای نویسندگان هم‌عصر خود مثل ارنست همینگوی و اسکات فیتس جرالد می داند.
«مرگ سراغ اسقف اعظم می آید» در نظرسنجی مجله «تایم» در ۲۰۰۵، عنوان بیستمین رمان بزرگ قرن بیستم را به خود اختصاص داد و در نظرسنجی دیگری که موسسه انتشاراتی «رندم هاوس» در ۱۹۹۹ انجام داد، این رمان عنوان شصت و یکمین رمان بزرگ قرن بیستم را از آن خود کرد.
«مرگ سراغ اسقف اعظم می آید» درباره نخستین اسقف نیومکزیکو، ژان ماریه لاتور و دستیارش ژوزف ویان در دهه ۱۸۵۰ میلادی است که با دو قاطرشان، آنجلیکا و کانتنو، سراسر سرزمین های غربی امریکا- نیومکزیکو را برای تبلیغ و گسترش آیین مسیحیت جست و جو می‌کنند.
کاتر، این رمان را براساس زندگی واقعی دو مبلغ مذهبی کاتولیک، اسقف لامی و دستیارش نوشته است.
رمان متشکل از نه بخش و به صورت اپیزودیک نوشته شده که هرکدام بخشی از زندگی پدر لاتور را نشان می دهد.
این شکل اپیزودیک مجالی به ارایه دراماتیک نمی دهد اما در عوض پر است از توصیفاتی که به خوبی، دوره تاریخی، شخصیت این دو مرد و نوع زندگی‌شان را نشان می دهد.
توصیفات کاتر از شهرها و کوهستان‌های سرخپوستی، درست مانند توصیفات او از کلیسای جامع اسقف، بی طرفانه و شفاف است؛ نوعی هنر تصویرسازی شفاف از اشیای جداگانه که به شکلی بطئی و اسرارآمیز در خواننده اثر می‌کند و نمی توان خلاصه اش کرد.
استفاده موقرانه کاتر از رمز و راز، دستاوردی مهم، نایاب و هنرمندانه است.
