اکبر رادی (۱۳۱۸- ۱۳۸۶)، نمایش‌نامه‌نویس و داستان‌نویس است.
اکبر رادی همراه با بهرام بیضایی و غلامحسین ساعدی، برجسته‌ترین نمایش‌نامه‌نویسان ایرانی به‌شمار می‌آیند که فضای تئاتر لاله‌زاری و عوامانه را شکستند و به تئاتر متفکرانه رونق دادند.
در بخشی از نمایشنامه «از پشت شیشه‌ها» می‌خوانیم:
«اتاقی است خاکستری. دری سمت چپ، دری سمت راست، پنجره ای رو‌به‌رو. جلوی پنجره پرده خاکستری رنگی افتاده است. دو سه تابلو، یک گرام، یک کوزه عتیقه ویک کتابخانه کوچک تزیینات اتاق را تشکیل می دهند. وسط، یک میز بزرگ کشودار و سه طرف آن صندلی دیده می شود... نور باید به گونه ای تنظیم شود که حرکت زمان را ثبت کند و نوسان آن از بامداد به سوی غرب است...».
نویسنده در این نمایشنامه، تضاد میان سنت و مدرنیته را در قالب تضاد میان دو نسل نشان می‌دهد؛ نسل قدیم نماد سنتی است که سال‌ها بر جامعه حاکم بوده و نگاهی پدرسالارانه دارد و نسل جدید که سمبل مدرنیته است. در این تعارض، نسل متجدد به ظاهر غالب است اما نویسنده ـ که در این اثر نگاهی متعادل‌تر نسبت به نمایشنامه «روزنه آبی» دارد ـ که کوشیده است همان‌طور که حقانیت نسل جدید را مطرح می‌سازد در عین حال به سنت نیز توجه کند. وی کوشیده است حقانیت هر دو را عادلانه در جامعه تعریف کند.
