ژان تردیو (۱۹۹۷-۱۹۰۳)، نمایشنامه‌نویس فرانسوی است.
این کتاب مجموعه‌ای از نمایشنامه‌های کوتاه این نویسنده فرانسوی است.
در بخشی از پیشگفتار کتاب به قلم ژان تردیو می‌خوانیم:
«هدف من آن بود که با روشی منطقی این ماشین ذهنی و فیزیکی را که تئاترش می‌خوانند در شکل‌های گذشته و از مد افتاده‌اش، همچنین در امکانات آینده‌اش استخراج کنم. این حرکت منطقا می‌بایست مرا، همچون نابغه‌ی موسیقی «یان سباستی ین باخ» که برایش احترام فوق‌العاده قائلم، به سوی «یک پیانوی معتدلِ تئاتر» راهنمایی می‌کرد، تا بتوان با حفظ نسبت‌ها فهرستی از مواد، تمهیدات، حتی «شگردها»، از گذشته و حال، از طریق ساده‌ترین مظروف (سهل و ممتنع) به پیچیده‌ترین مظروف رسید.
از آنجا که سببِ پیدایی این نمایشنامه‌ها بیش از آنچه براساس سوژه‌ی نمایش باشد، بر پایه‌ی «مسأله‌ی تئاتر» بود، چندان که با تغییر شکل و «پس و پیش کردنِ» واژه‌ها، یا «روی هم گذاشتن» آنها برای اثرگذاری روی مفاهیم از هرگونه زیبایی‌شناسی رئالیستی دوری می‌گرفت، با این اندیشه که از خلال پرده‌ها و زبانِ به ظاهر عادی نمایش، پیوسته درک و کشفِ «چیزی دیگر» امکان‌پذیر باشد...»
