«هملت» نمایشنامه‌ای از ویلیام شکسپیر(۱۶۱۶-۱۵۶۴)، نمایشنامه‌نویس و شاعر نامدار انگلیسی است. هملت یکی از تراژدی‌های شکسپیر است که به زبان‌های گوناگونی ترجمه شده و اقتباس‌های بسیاری از آن در قالب سینما، تئاتر و تلویزیون شده است. داستان این نمایشنامه در دربار پادشاهی دانمارک در قرون وسطی روایت می‌شود که در آن خیانت و قدرت‌طلبی بر روابط انسانی سایه انداخته است.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
«کلادیوس‌شاه: خب؟... چه شد اکنون؟... چه اتّفاقی افتاده؟
روزن‌کرنتس: سرورم!... نمی‌توانیم از[ زیر زبان ]او بیرون بکشیم که جسد کجا‌ست؟
کلادیوس‌شاه: اما... خودش کو؟
روزن‌کرنتس: بیرون، سرورم! مراقبش هستند و در انتظار فرمان جناب‌عالی.
کلادیوس‌شاه: نزد ما بیاوریدش.
روزن‌کرنتس: آهای! گیلدنس‌ترن!... شاهزاده را بیاورید.
{هملت و گیلدنس‌ترن وارد صحنه می‌شوند. }
کلادیوس‌شاه: خب هملت!... پولونیوس کجا‌ست؟
هملت: سر شام.
کلادیوس‌شاه: سر شام؟... کجا؟
هملت: در جایی نیست که بخورد، آنجایی‌ست که خورده می‌شود. انجمنی معروف از کرم‌های سیّاس، هم‌اینک با وی سرگرمند. در شورای قضا و غذا، سرحلقه‌ی رژیم قضایی شما و رژیم غذایی شما، فقط کرم است. ما همه‌ی آفریده‌های دیگر را پروار می‌کنیم تا ما را چاق کنند، و آنگاه خود را می‌پروریم تا کرم‌ها را فربه سازیم. شاه فربه شما و گدای باریک‌اندامتان دو خوردنی مختلف بیشتر نیستند. دو پیش‌دستی خوراک، ولی بر سر یک میز. همین و همین.
کلادیوس‌شاه: دریغ! دریغ!
هملت: هر انسان می‌تواند با کرمی که شاهی را خورده است، ماهی بگیرد. و باز آن ماهی که کرم را خورده است، خود، بخورد.»
