ماه عسل

پاتریک مودیانو( -۱۹۴۵)، نویسنده فرانسوی برنده نوبل است. «ماه عسل» نمونه‌ای از تأملات و دلواپسی‌های چند انسان را توصیف می‌کند که در یک برهه از زندگی تحت‌ فشار مشکلات و بی‌مهری قرار گرفته‌اند و تأثیرات آن را می‌توان در مابقی زندگی‌شان مشاهده کرد. رمان چنین شروع می‌شود: «روزهای تابستان دوباره برمی‌گردند، ولی هیچ وقت گرما به سنگینی گرمای آن سه شنبه و خیابان‌ها به خلوتی خیابان‌های میلان نمی‌شود. فردای ۱۵ اوت بود. چمدانم را توی انبار امانات گذاشتم. از ایستگاه که بیرون رفتم، لحظه‌ای دودل ماندم؛ زیر آن آفتاب سوزان نمی‌شد توی شهر قدم زد. پنج بعد از ظهر. چهار ساعت انتظار برای قطار پاریس. باید سرپناهی پیدا می‌کردم. پاهایم مرا به چندصدمتری خیابان کنار ایستگاه کشاند تا به هتلی رسیدم که نمای باشکوهش را از دور دیده بودم. راهروهایی که از مرمر ساخته شده بودند، از تیغ آفتاب نجات‌تان می‌دادند. در تاریک روشن و هوای خنک بار، آدم حس می‌کرد ته چاه است... چشمم به تکه روزنامه‌ای کهنه افتاد. تاریخش به زمستانی برمی‌گشت که با اینگرید باریکو آشنا شده بود. آنرا اینگرید به من داده بود، آخرین باری که دیدمش، موقع خوردن شام شروع کرد به حرف زدن درباره‌ی آن روزها. از ساکش یک کیف پول پوست تمساح درآورد و از داخل کیف پول، تکه روزنامه را که با دقت تا کرده بود و تمام این سال‌ها پیش خود نگه‌داشته بود. یادم می‌آید آن لحظه سکوت کرد. نگاهش حالت عجیبی داشت. انگار می‌خواست باری را که از مدت‌ها پیش روی دوشش سنگینی می‌کرد، بردارد و بسپارد به من. یا شاید حدس می‌زد که من هم بعدها راه می‌افتم و دنبالش می‌گردم. آگهی کوچکی بود بین تبلیغ‌ها، درخواست‌ها و پیشنهادهای کار، توی صفحات معامله‌های ملکی و تجاری: دنبال دختر جوانی می‌گردیم به نام اینگرید تیرسن، شانزده ساله، ۱۶۰ قد، صورت بیضی شکل، چشم‌های خاکستری، مانتو ورزشی قهوه‌ای، ژاکت آبی روشن، دامن و کلاه بژ، کفش‌های ورزشی مشکی. لطفا هر خبری از او دارید به آدرس پاریس، بلوار اورنانو، شماره‌ی ۳۹ دوم، آقای تیرسن ارسال کنید».