گلدان / بهار و عروسک

«گلدان» و «بهار و عروسک» دو نمایشنامه‌ است به قلم بهمن فرسی (۱۳۱۲)، نمایشنامه‌نویس معاصر ایرانی. «بهار و عروسک» فقط دو شب، بار اول در بیست‌و‌هفتم اردیبهشت‌ماه ۱۳۴۴ در سالن نمایش دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران و بار دوم در یازدهم خرداد‌ماه همان سال در تالار فرهنگ (بنا به دعوت انجمن فیلار‌مونیک تهران) به کارگردانی نویسنده و بازیگری خجسته کیا (زن) ، ایرج گرگین (مرد) و بهمن فرسی (مرد خیابان) روی صحنه رفت. در بخشی از این نمایشنامه می‌خوانیم: (صدای سقوط سکه در دستگاه صفحه پخش‌کن می‌آید و ترانه آمریکایی The End پخش می‌شود. کافه تدریجاً روشن می‌شود. مرد پشت به مردم روی یک چهارپایۀ بار نشسته است و سیگار دود می‌کند. وقتی ترانه دارد تمام می‌شود مرد آرام رو به مردم برمی‌گردد. پیراهن آستین کوتاه و شلوار تابستانی دارد. کتش دم دستش روی چهارپایۀ دیگری است. دلمشغول و مردد است. لحظه‌ای به تلفن خیره می‌شود. بعد دست می‌برد گوشی تلفن را برمی‌دارد و شماره می‌گیرد. تلفن اتاق زن به صدا درمی‌آید. همراه با صدای زنگ یک شعاع نور فوراً اتاق زن را روشن می‌کند. تلفن اتاق زن چند بار زنگ می‌زند. زن از تاریکی آهسته پیش می‌آید. کتابی در دست دارد و آن را می‌خواند. وارد اتاقش می‌شود. کفش راحت خانه، شلوار و بلوز آبی روشن دارد. عصبی و خسته به‌نظر می‌آید. بالای سر تلفن می‌ایستد و به‌فکر فرومی‌رود. تلفن مرتب زنگ می‌زند.) زن: (رو به تاریکی) بیا این تلفن رو وردار ببین کیه. (کسی نمی‌آید. جوابی نمی‌آید. تلفن زنگ می‌زند.) زن: (به تاریکی با صدایی بلندتر) جوجو!... کجا رفتی؟ (زن می‌نشیند کنار تلفن. بی‌تصمیم و بی‌حوصله. با حرکتی تند گوشی را برمی‌دارد. ولی چیزی نمی‌گوید.) مرد: الو... (زن یکه می‌خورد. حالت سخت قیافه‌اش به‌هم می‌ریزد. صدا آشناست. باور نمی‌کند. جواب نمی‌دهد. گوشی را هم نمی‌گذارد.) مرد: الو... الو...