«سه خواهر» نمایشنامه‌ای از آنتون چخوف (۱۹۰۴-۱۸۶۰)، نویسنده و نمایشنامه‌نویس روس است. علاوه بر متن نمایشنامه، نقد اجرایی و تمرین نگاری «سه خواهر» به کارگردانی مهین اسکویی که در تئاتر سنگلج در سال ۱۳۵۶ اجرا شده، به قلم ناصر حسینی‌مهر (۱۳۳۶) در پایان کتاب آمده است. این نقد اجرایی از منظر ثبت رویدادهای در جریان تمرین و اجرای این اثر در روزهای نزدیک به انقلاب اسلامی اهمیت بسیاری دارد.
در بخشی از این نمایشنامه می‌خوانیم:
در چپ و راست اتاق، پشت پاراوان‌ها دو تختخواب قرار دارد. ساعت بین دو و سه نیمه‌شب را نشان می‌دهد. به دلیل آتش‌سوزی‌ای که مدتی است در شهر رخ داده، از بیرون صدای زنگ خطر شنیده می‌شود. این طور به نظر می‌رسد که در خانه هنوز کسی نخوابیده است. ماشا، مثل همیشه در لباسی سیاه، روی کاناپه دراز کشیده است. اُلگا و آنفیسا وارد می‌شوند.
آنفیسا: آمدن اون پایین گرفتن نشسته‌ن زیر پله‌ها. بهشون می‌گم: «تشریف بیارید بالا، اون‌جا که خوب نیست!» هیچی، فقط گریه می‌کنن و می‌گن: «نمی‌دونیم پدرمون کجاست. شاید توی آتیش‌سوزی مرده، خدا به دادمون برسه». چه فکر و خیال‌هایی! توی حیاط هم مردم جمع شده ن... همه شون نیمه لُختند.
اُلگا: (در حال بیرون آوردن لباس‌هایی از کمد) بیا این پیرهن خاکستری رو بگیر... اینو هم بگیر... این بلوز رو هم همین طور... بیا دایه جان، این دامن رو هم بگیر. خدای من، چه مصیبتی! مثل این‌که کوچۀ کرسانف به‌کلی سوخته... اینم بگیر... (لباس دیگری را روی دست‌های آنفیسا می‌اندازد) بچه‌های بیچارۀ ورشینین حتماً حسابی هول کرده‌ن... چیزی نمونده بود خونۀ اونها هم آتیش بگیره. بگو‌امشب بیان این جا بخوابن... نباید بذاریم که برن. بیچاره فدوتیک، همه چیزش سوخت، هیچی براش نمونده.
