میرداماد در حوزه فکری اصفهان، سعی داشت تا مبانی حکمت مشّا را با جلوه‌های اشراقی در هم آمیزد و با استفاده از تعالیم اعتقادی شیعی نظام فلسفی اسلامی نوینی را ارائه دهد که خود آن را حکمت یمانی نامید. این اثر از سروده‌های اوست مشتمل بر: قصاید، غزلیات و ملمّعات (شعر عربی) و مثنوی مشرق‌الانوار و رباعیات. میرداماد در سرودن این اشعار به سبک هندی نظر داشته است. اشعاری که می توان ادعا کرد شعر محض نیست بلکه گنجینه ای از جواهرات معنوی و تأملات گران قدر او در زمینه های گوناگون است. از جمله آثار اوست: القبسات، الافق المبین، تقویم الایمان.
