منظومه‌هایی روایی شعر فارسی را از یک دیدگاه می‌توان به منظومه‌های: بزمی، حکمی، عرفانی و رزمی یا حماسی تقسیم کرد.
در میان منظومه‌های روایی رزمی یا حماسی، شاهنامۀ فردوسی بر چنان قله‌ای ایستاده است که پس از او، همه به بلندای شعر او چشم دوخته و به پیروی از او گام برداشته‌اند، ولی هیچ‌یک، از دامنه‌هایِ کارِ او پا فراتر ننهاده‌اند. دستۀ بزرگی از اینان، شاعرانی هستند که موضوعات دینی شیعی را به پیروی از شاهنامه به بحر متقارب مثمن مقصور یا محذوف سروده‌اند.
قدیمی‌ترین آنها همین کتاب علی‌نامه است از شاعری با تخلّص«ربیع»، که آن را در سال ۴۸۲ ق.(حدود ۵۰ سال پس از مرگ فردوسی) سروده است.
شمارگان ابیات کتاب اصلی علی‌نامه ۱۱۲۲۰ بیت است که در کتاب حاضر دکتر سیّد علی موسوی گرمارودی ۴۲۳۴ بیت از آن را برگزیده و با مقدّمه‌ای مفصّل و جامع و توضیحات و معنی لغات، در دسترس خواننده، نهاده است.
