میرتقی‌الدین محمد ابن شرف‌الدین علی حسینی کاشانی معروف به «میرتذکره» و متخلص به «ذکری» از شعرا و نویسندگان دوره صفوی (زنده در ۱۰۱۶ ق.) است که خلاصة الأشعار و زبدة الأفکار را طی نزدیک به ۴۰ سال (از ۹۷۶ تا ۱۰۱۶ ق.) جمع‌آوری کرد. این اثر مشتمل بر مقدمه‌ای در چهار فصل، چهار رکن، خاتمه و یک ذیل (۶ جلد) در شرح حال بیش از ۸۶۷ شاعر، از گذشته تا معاصران مؤلف است. خاتمه خلاصة الأشعار، شرح حال ۴۱۴ سراینده سده دهم هجری را در بردارد که از ۱۲ اصل تشکیل شده و هر اصل به یکی از شهرها و نواحی جغرافیایی مختلف ایران اختصاص دارد. اثر حاضر شامل شرح حال شعرای قم و ساوه است.
این کتاب توسط علی اشرف صادقی تصحیح و تحقیق شده است.
