هانری مشونیک، شاعر، زبان‌شناس، مترجم و مدرس دانشگاه در سال ۱۹۳۲ در پاریس از خانواده‌ای مهاجر از روسیه متولد شد. اولین شعرهایش در سال ۱۹۶۲ در مجله‌ی اروپا منتشر شدند به نام شعرهای الجزایر. مطالعه‌ی زبان او را به سمت ترجمه‌هایی از انجیل کشاند و در دو کتاب اولش به نام پنج طومار و برای بوطیقا، به بررسی و کار بر روی مسئله‌ی وزن، تئوری کلی زبان و فن شعر پرداخت و از آن به بعد به عنوان مترجم و تئوریسین زبان، دیدگاه‌ها و نظریات خود را در مقالات بسیاری بر روی شعر و زبان ارائه کرد.
اولین کتاب شعرش به نام ضرب‌المثل‌های اهدایی برنده‌ی جایزه‌ی ماکس ژاکوب در سال ۱۹۷۲ شد و همچنین در سال‌های بعد جوایز ادبی دیگری را دریافت کرد، از جمله جایزه‌ی مالارمه برای کتاب شعر مسافران صدا و جایزه‌ی ادبیات فرانسه‌زبان ژان آرپ . او در سال ۲۰۰۹ در پاریس درگذشت.
