جووانی بوکاچیو (۱۳۱۳ - ۱۳۷۵)، نویسنده و یکی از چهره‌های برجسته عصر رنسانس است.
«دکامرون» داستان هفت زن و سه مرد را روایت می‌کند که با شیوع طاعون، فلورانس را ترک کرده و به خانه‌های ییلاقی اطراف شهر پناه می‌برند و در آن جا برای این که ذهن خود را از این واقعه منحرف کنند به قصه‌گویی برای یکدیگر می‌پردازند.
«دکامرون» اثری تمثیلی به سبک «هزارو یک شب» است که بیشتر به خاطر داستان‌های شهوانی و غم‌انگیز آن شناخته می‌شود. مواردی مانند شوخی و بذله گویی، جوک‌های عملی و تشویق به زندگی دنیوی از موضوعات متعدد کتاب است.
به غیر از سرگرمی و شهرت ادبی، «دکامرون» یک سند مهم تاریخی از زندگی در قرن چهاردهم است. در این کتاب می‌توان تصویر بسیار روشنی از روی کار آمدن طبقه تاجر و گذر از فئودالیته تا فساد عظیم کلیسایی را مشاهده کرد.
انتشار «دکامرون» در قرن چهاردهم میلادی، در پایین کشیدن اصحاب کلیسا از جبروتشان و باز شدن فضای جامعه فلورانس، و آنچه بعدها رنسانس نام گرفت، نقش محسوسی داشت.
نویسندگان بسیاری از جمله شکسپیر، ولتر، مارتین لوتر و جورج الیوت از «دکامرون» اقتباس یا تقلید کرده‌اند.
همچنین پازولینی، کارگردان شهیر و صاحب سبک ایتالیایی، فیلمی بر اساس این کتاب ساخته است.
