دکتر مجتبی کاشانی در سال ۱۳۲۷ در مشهد دیده به جهان گشود و پس از گذراندن دوره دبستان و دبیرستان به دانشگاه شیراز رفت و رشته مدیریت صنعتی را ادامه داد. سرانجام در سال ۱۳۵۶ (از مرکز مطالعات مدیریت) وابسته به دانشگاه هاروارد فوقلیسانس گرفت و در سالهای ۶۵ و ۶۷ و ۶۹ دورههای تکمیلی تخصصی مدیریت کنترل فراگیر (TQC) را در ژاپن گذراند. وی در سال ۱۳۵۴ برای خود همراهی برگزید که دوشادوش او زندگیش را رنگ تازهای بخشید و حاصل این همراهی و عشق سه دختر است.
حس زلال نوع دوستی و عدالتخواهی از ویژگیهای بارز اشعار مجتبی کاشانی است. نظام آراستگی و هفتسین صنعتی را در ایران برپا کرد و کتابهای «نقش دل در مدیریت» از گاراژ تا کلینک «ساماندهی صنعتی ـ خانه تکانی صنعتی و استقرار نظام آراستگی» تأثیر بسزایی در روند صنعتی ایران گذاشت. باران عشق، به آیندگان، از خواف تا ابیانه، روزنه، پل، خویش را باور کن، به همین آسانی و دانه باشیم نه سیب، نام کتابهای شعری است که از او به یادگار مانده است.
بهرهگیریهای مناسبش از شعر در سیستم مدیریتی ما را به فرهنگ بالایی در زمینه صنعت رسانید و همچنین استفاد از شعر در امور اجتماعی منجر به تأسیس و بنیان جامعه یاوری فرهنگی گردید.