مونالیزا

پی‌یر لامور (۱۹۷۶-۱۸۹۹)، نویسنده‌‌ی فرانسوی است. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: « در قرن پانزدهم میلادی، ساعت دیواری گران و کمیاب بود و چون فقط یک عقربه داشت، وقت را نیز به درستی نشان نمی‌‌داد. گذشته از این، ساعت‌های آن روزگار بی‌‌دوام و ساختمان آن به حدی پیچیده بود که وقتی از کار می‌‌افتاد ــ که اغلب چنین می‌‌شد ــ به زحمت کسی از عهده تعمیرش برمی‌‌آمد. به همین دلایل، زندگی روزمره در فلورانس، با صدای ناقوس کلیسا تنظیم می‌‌شد. در سحرگاه آن روز، روزی از ماه مارس، اندکی قبل از دمیدن سپیده صبح، قامت تنومند و باوقار راهبی فانوس به دست از جانب کلیسای جامع نمایان شد. او که باشلق ردای روحانی‌اش را روی صورت کشیده بود، با گام‌های بلند و استوار، فاصله کوتاه بین کلیسا و برج جوتو را پیمود و شروع به بالا رفتن از چهارصد و چهارده پله‌برج کرد. گاه‌به‌گاه می‌‌ایستاد و نفس تازه می‌‌کرد، زیرا سال‌های جوانی را پشت سر گذاشته بود. وقتی به برج ناقوس رسید، جثه سنگینش را روی کف یکی از درگاهی‌‌های کوچک و کم‌‌عرض، رها کرد و همان‌جا نشست و نفس‌‌زنان، دست‌هایش را روی زانوهایش گذاشت. کشیش صندل به پا داشت و نور فانوس جلو پاهایش، برکه‌ای زردفام به وجود آورده بود».