بهناز رجبی (۱۳۶۲)، پژوهشگر ادبی است.
«ای کاش عشق» گزیده‌ای از سروده‌های عاشقانه از ادبیات معاصر و کهن فارسی است.
در بخشی از پیشگفتار کتاب می‌خوانیم:
«در مجموعه‌ای که پیش رو دارید سعی شده با پرهیز از تکرار نمونه‌هایی که در کتاب‌های مشابه می‌آید کارنامه‌ای جامع از شعر عاشقانهی فارسی ارائه گردد.
توالی شعرها بر مبنای تاریخ سرایش نیست. کنار هم قرارگیری بر اساس حسی‌ست که ایجاد می‌کردند نه تقدم تا تأخر.
هم‌چنین تفاوت شعرهای دو بخش کتاب فقط در قالب شعریست. چندان به نظر نمی‌رسید که شعر کهن و شعر نو را کنار هم بچینیم. هر کدام منطق و حسی جداگانه داشت، هر چند هر دو درباره‌ی موضوع واحدی بودند اما نحوه‌ی بیان‌شان می‌طلبید خلوت هم را برهم نزنند.
در مواردی که شاعری معاصر، شعری در قالب کهن سروده در بخش «عاشقانه‌های کهن» آمده است. همان‌طور که گفته شد مبنا تقدم زمانی نبوده است.
این مجموعه هر چه هست، یادگار احساسات عاشقانهی نسل‌ها و مردمانی‌ست که پیش از ما در این سرزمین زیسته‌اند و عشاق شده‌اند و وصال یافته یا دلشکسته روی در نقاب خاک کشیده‌اند.»
