واهه کاچا، نویسنده ارمنستانی‌تبار فرانسوی است.
«خنجری در این باغ» رمانی است تاریخی درباره نژادکشی ارمنیان که بر اساس برخی مستندات و خاطرات بازماندگان واقعه و دیپلمات‌های مقیم آن دوره به رشته تحریر درآمده است. ضمن آنکه ذهن خلاق و آفرینش هنری نویسنده در بازآفرینی حوادث و خلق برخی شخصیت‌های داستانی نقش اساسی دارد.
رمانِ کاچا داستان زندگی خانواده‌ای ارمنی در فاصله سال‌های ۱۹۸۴ تا ۱۹۱۶ در ترکیه عثمانی است. رمان همچون یک نقاشی عظیم مملو از شخصیت‌های بسیاری است که به صحنه می‌آیند و پیشاپیش آنها آزاد و تیگران دوریان دو برادر از خانواده‌ای سرشناس و هراند ورامیان روشنفکر و هنرمندی آگاه قرار دارند؛ چهره‌هایی که نماد ملتی هستند که هنوز خود و تاریخش کاملاً شناخته نشده است.
در این رمان زندگی روزانه مردم همانگونه که در این دوران و در حاشیه بُسفر می‌گذشت و تحریکات دربار عثمانی و کردار ماکیاولیستی سردمداران حکومت را می‌یابیم. واهه کاچا صمیمانه حوادث تاسف بار و دردناکی را که به یک نژادکشی واقعی انجامید، بازسازی کرده است؛ حوادثی که امروزه گاه به عمد به فراموشی سپرده می‌شود.
واهه کاچا کتابش را حاصل ۸ سال مطالعه و کار بی‌وقفه معرفی می‌کند. واقعیت‌های تاریخی گواهی است بر آنکه از زمان امپراطوری رم شرقی، اقوام و ملیت‌های گوناگون در این سرزمین کنار هم و بدون تقابل می‌زیسته‌اند و سخنی از تقابل دینی و فرهنگی نبوده است. گرچه کسانی معتقد بودند که قتل عام ارامنه بر اساس تسویه‌حساب‌های دینی است، ولی اسناد تاریخی خلاف آن را نشان می‌دهد.
«خنجری در این باغ» چنان با حرارت شرح داده شده است که هیچکس نمی‌تواند در برابر محتوای آن بی‌تفاوت باشد. این خنجر که به نوعی همان شمشیر داموکلس بود، پیوسته زندگی هزاران خانواده را که جز زندگی آرام و کشت و کار در باغ‌هایشان چیزی نمی‌خواستند، تهدید و تخریب کرد.
