روح‌انگیز کراچی (1333)، پژوهشگر و کارشناس ادبیات است.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
«بازنگری ادبیاتِ غنی ایران، یافتن و کشفِ آثار گمشده و نام‌های فراموش شده زنانِ شاعر، بی‌تردید غفلت‌ها و نادیده گرفتن‌ها را تا اندازه‌ای جبران خواهد کرد.
احیای این ارزش‌ها و مطرح کردن پیشینه سنّت ادبی زنان بی‌تردید نقشی آگاهی‌دهنده در نشان دادن جایگاه واقعی زنان در ادب فارسی و سهمِ زنانِ شاعر در فرهنگ و جامعه ایران دارد، به علاوه تغییری در جهان‌بینی تک جنسی مردان بوجود می‌آورد و مهم‌ترین دستاورد آن، نگرشی علمی به اندیشه، احساسات و تجربه‌های متفاوتی است که در شعر زنان مطرح شده و به علت‌های مختلف، جامعه از وجود آنها محروم شده است.
تدوین تاریخ ادبیات زنان، واکنش طبیعی به جریانی است که آگاهانه یا ناآگاهانه زنِ شاعر و آثار او را از گردونه هنر ملّی ایران حذف کرده است. در جریانِ تاریخِ ادبی ایران و در فضای مردانه‌ای که شاعر و مخاطب هر دو مرد بودند، شاعرانِ زن به ندرت توانسته‌اند آثار خود را به طور معمول و همچون مردان ارائه دهند و در ردیف شاعرانِ روزگار خود محسوب شوند و موقعیت شاعری خود را تثبیت کنند.
از این گذشته، رقابت با مردانِ باتجربه کار آسانی نبود. شمار چشمگیر مردانِ شاعر و تعداد اندک زنان، محصولِ قرن‌ها نادیده گرفتنِ زنانِ شاعری است که به عمد فراموش شده‌اند. زنی که یک بیت شعر از او باقی مانده، بی‌تردید آفریننده همان یک بیت نبوده است.
ریشه این حذفِ عامدانه کجاست؟ آیا در ساختار فرهنگی نیست که از زن، موجودی دیگرگونه ساخته و پرداخته است؟»
