«رجز مویه» مجموعه شعرهای امید مهدی‌نژاد (۱۳۵۸)، شاعر و طنزپرداز ایرانی در بازه زمانی ۱۳۸۸ ـ ۱۳۸۲ است.
«رجزمویه» شامل 28 شعر است که در قالب غزل و با مضامین عدالت‌خواهانه سروده شده است. عدالت‌خواهی و آرمان‌جویی در شعر پس از انقلاب شیوه‌ای بود که بزرگان شعر انقلاب پایه نهادند و جمعی را شیفته خود کردند. شعر عدالت‌جو و آرمان‌خواه که زیرمجموعه شعر اجتماعی است، با آغاز انقلاب اسلامی شکل و شمایلی تازه یافت. اگر تا پیش از انقلاب آرمان‌خواهی بیشتر در گروه‌های چپ جلوه می یافت، پس از انقلاب این مفاهیم با مفاهیم دینی در هم آمیخت. از آنجا که جامعه ما جامعه ای دینی است، این آمیختگی به مردمی شدن آن کمک بیشتری کرد. آنچه در این سروده‌ها عیان است، بیان مردانه و عزت‌مندانه درد است. در واقع نوعی دردمندی مسئولانه در بیشتر اشعار جاری است. اگر گله و شکوه‌ایست، نه از باب ضعف و یا غر زدن، بلکه از سر سوز و گداز و برای تحریک و تهییج است.
در یکی از سروده‌های کتاب می‌خوانیم:
«تاریک و سرد، مثل زمین، آسمان‌مان
این‌گونه شد به لطف شما داستان‌مان
دل‌خوش به قصّه‌های قدیمی، نشسته‌ایم
تا از غبار سربرسد قهرمان‌مان
فریادها به ناله و نفرین کشید و باز
فرسود در غبارِ غریبی فغان‌مان
تا آمدیم از تو بگوییم، دوستان
دادند گوش‌های کری را نشان‌مان
حالا بدون اسم تو محصور مانده‌است
در چارچوب بستۀ دنیا جهان‌مان
ما خود شکسته‌ایم در این آزمونِ تلخ
دیگر بگو خدا نکند امتحان‌مان
ای بادهای بی‌جهت! ای بادهای کور!
بازیچه شد به دست شما بادبان‌مان
حالا شریک کسب شماییم و بی‌دریغ
آغشته با هزار دروغ است نان‌مان
با لقمه‌های چرب شما بسته می‌شود
تا وا به حرف تلخ نگردد دهان‌مان»
