«نوحه‌های دستگاهی قزوین» به قلم و پژوهش سعید افزونتر، مجموعه‌ای از نوحه‌هایی است که به طور سنتی در قزوین استفاده می‌شده است. این مطالعه حوزه مردمشناسی و ادبیات عامیانه-مذهبی، با تحلیلی پیرامون ساختار ادبی و محتوایی این گروه از نوحه‌ها آغاز می‌شود و مجموعه‌ای از متن سروده‌های آنها را در خود دارد.
در بخشی از کتاب به نام نوحه حضرت ابوالفضل می‌خوانیم:
«ز تشنگی به نه سما رسیده افغانم
عموی مهربان مه جمال مه سیما
نظر به سوی کودکان دل غمین بنما
به بین ز تشنگی عنان صبر شد از ما
توئی در این زمین پر بلا بما مهمان
ز راه لطف ثواب رسان بما قطره آب
عمو جان عمو جان عموی والا گهر
از راه محبت ای عمو به حال ما کن نظر
از بهر خدا ترحمی نما به کودکان بی بال پر
از صدمه تشنگی به آسمان زده ببین عمو فغان و آهم شرر
از بانگ خروش آه ما یقین بدان به چرخ چارمین رسیده ای عمو جان خبر
از سوزش گرمی هوا در این زمین پر بلا به لب رسیده جان ما عنان ز کف شد بدر
از غصه این آب روان شدیم حزین ناتوان ز جور ظلم دشمنان در این زمان همه شدیم خون جگر»
