در دری

«دُرّ دری» مجموعه سروده‌های شاعران پارسی‌گوی خراسان بزرگ درباره حادثه عاشورا از قرن ۴ تا ۱۵ هجری به دست سید حسن احمدی‌نژاد بلخی بلخابی گردآوری شده است. از جمله شاعرانی که سروده هایشان در این کتاب گردآورده شده است از ایران، افغانستان، کشورهای آسیای میانه و شبه قاره هند هستند و می‌توان به شاعرانی همچون احمد جامی، ظهیر فاریابی، سیف فرغانی و ... نام برد. در یکی از سروده‌های آمده در این کتاب از غالب دهلوی می‌خوانیم: ای کج اندیشه فلک حرمت دین بایستی عَلَم شاه نگون شد نه چنین بایستی تا چه افتاد که بر نیزه سرش گردانند عزّت شاه شهیدان به ازین بایستی حیف باشد که فتد خسته ز توسن بر خاک آنکه جولانگه او عرش برین بایستی حیف باشد که ز اعدا نم آبی طلبد آنکه سائل به درش روح الأمین بایستی ایها القوم تنزّل بوَد از خود گویم میهمان بی‌خطر از خنجر کین بایستی سخن این‌ا‌ست که در راه حسین‌بن‌علی پویه از روی حقیقت ز جبین بایستی چشم بد دور به هنگام تماشای رخش رو نما، سلطنت روی زمین بایستی داشت ناخواسته در شکر قدومش دادن اگرش ملک دگر تاج و نگین بایستی چون به فرمان خود آرایی و خودبینی و بغض آن نگردید، که از صدق و یقین بایستی به اسیران ستمدیده پس از قتل حسین دل نرم و منش مهرگزین بایستی چه ستیزم به قضا ورنه بگویم «غالب» عَلَم شاه نگون شد نه چنین بایستی