«مجموعه اشعار م. آزاد» دربردارنده سروده‌های محمود مشرف آزاد تهرانی (۱۳۸۴-۱۳۱۲)، شاعر معاصر ایرانی است. همچنین احمد شاملو، بر این کتاب مقدمه‌ای نوشته است. شاملو در این مقدمه افزون بر بیان نگاه خود پیرامون شعرهای این کتاب، درباره جایگاه شعر نو و جایگاهش در ادبیات معاصر نیز سخن گفته است.
این کتاب مجموعه‌ای است از چهار دفتر شعر: «دیار شب»، «آیینه‌ها تهی‌ست»، «قصیده‌ی بلند باد» و«با من طلوع کن». دفتر پنجم به نام «شعرهای تازه» در پایان کتاب، سروده‌های پراکنده شاعر در نشریات گوناگون را در خود دارد.
در یکی از سروده‌های این کتاب می‌خوانیم:
در خوابزار سبز پریشانی‌هایم
هرگز ندانستم
که شعر می‌تواند
سبز و پریشوار نباشد.
که شعر لحظه‌یی نیست
در لحظه‌وارِ سوخته جانی‌ها.
که شعر می‌تواند
چیزی برهنه باشد؛ نابردبار،
با چهره‌یی دریده.
و چهره‌ی دریده‌ی نابردبار زخم، می‌تواند
مغرور و زیبا باشد:
با چشم‌هایی مغموم
در ژرفناهایش،
یک خشم بردبار
که خشم می‌تواند، در عین بردباری،
چیزی توانا باشد.
که مهربانی شعری‌ست
نامهربان گاهی.
من
هرگز
ندانستم
بیداری و سکوت
تردید دشمنانه‌ی یاران است
در قلب روز دشمن.
