«هزاره‌هایِ هبوط» دومین دفتر شعر مسلم ذوالفقارخانی (م. شید) است.
این کتاب در فضایی سیال و خلسه‌آمیز دستان خواننده را گرفته به سفری اسطوره‌ای در عالم اندیشه وخیال می‌برد. جهان شعرهای این دفتر، روایت‌هایی است درخصوص آدم هبوط یافته که هر لحظه خود را در عناصر چهارگانه غرق کرده و با طبیعت آمیخته می‌شود. زمان و فصل‌ها نیز به عنوان وجوه پررنگی از اسطوره در این اشعار به خوبی مشاهده می‌شوند.
در نمونه‌ای از این اشعار می‌خوانیم:
زیرِ نورِ ماه
در دامانِ مهتابی ستبر
می‌کشد فریادِ سردی
در زمستان
گرگِ پیرِ چشم‌کور!
روبَهِ فکرم میانِ برف
در تاریکِ شب
جَست و خیزان
صیدِ خود می‌جوید و
پندارِ ژَرف!
تا تنی پندار جوید
در لوایِ برف و بار
فارغ از سگ‌هایِ کوهستان و
لاوِ جُغدِ خوار
می‌گُشاید حُقّه‌هایِ خویش در اوهامِ تب
زیر نورِ ماه در دامانِ مهتابی ستبر
آن گرسنه گرگِ پیر و
وین چنین روباهِ شب!
