هاروکی موراکامی (۱۹۴۹)، نویسنده ژاپنی برنده جایزه هانس کریستین اندرسن است.
«کافکا در ساحل» رمان تصادف است. از ابتدا تا انتها، چیزی که داستان را پیش می‌برد تصور تصادف است.
پسری به نام کافکا تا‌مورا از خانه فرار می‌کند و به شهر دیگری می‌رود. به موازات این روایت، داستان مردی به نام ناکاتا هم روایت می‌شود. او یک عقب‌مانده ذهنی است اما می‌تواند با گربه‌ها حرف بزند.
روایت دیگری هم در ابتدای کتاب وجود دارد؛ گزارشی در مورد حادثه تپه برنج در۱۹۴۴ که براساس اسناد تحقیقی بخش اطلاعات ارتش امریکا روایت می‌شود.
«کافکا در ساحل» مبتنی بر مفهوم «حافظه» است. ناکاتا کند ذهن است، قدرت تشخیص مسائل را ندارد و از برقراری ارتباط اجتماعی ناتوان است اما می‌تواند با گربه‌ها حرف بزند.
سه شخصیت اصلی «کافکا در ساحل»، درگیر «یادآوری» هستند و هستی‌شان به «حافظه» گره خورده است. یک نفر از آنها پس از پاک شدن حافظهاش کاملاً از مدار زندگی عادی خارج شده (ناکاتا)؛ دیگری، درگیر همان چند ساعتی است که به یاد نمی‌آورد و می‌ترسد که در آن لحظات پدرش را کشته باشد. در مقابل نفر سوم با «حضور» حافظهاش درگیر است.
موراکامی در «کافکا در ساحل» زندگی را با گذشته تعریف می‌کند. شخصیت‌های رمان با گذشته درگیر می‌شوند تا زندگی‌شان را ادامه دهند.
«کافکا در ساحل» یک بازآفرینی مدرن از سرنوشت ادیپ است.
