«فرهنگ واژهنمای حافظ»، به کوشش دکتر مهیندخت صدیقیان و دکتر ابوطالب میرعابدینی، فرهنگی بسامدی و واژهنما است که به مدد آن ادیبان و پژوهشگران بر اشعار حافظ تسلط کامل مییابند.
در بخشی از دیباچهی این اثر میخوانیم:
«اگر بخواهیم ادبیات درخشان گذشته ما، به صورت درسی علمی درآید و شعبات آن را علوم ادبی بنامیم و نه مباحثی برخاسته از روی سلیقههای شخصی، باید به درستی بدانیم هر واژهای کی بوجود آمده، در هر زمانی چه معناهایی داشته، بسامد آن در هراثری چه اندازه بوده است و درچه مقطع زمانی دچار تغییرات شده، معناهای دگرگونهای یافته و معنی اوّلی آن از میان رفته، واژه نوی دیگری جای آن را گرفته، آن واژه فراموش شده و مرگ آن فرا رسیده است و یا مفهوم آن گسترش یافته و معناهای جدیدی به آن افزوده شده است.»