«مثلهایی از نظیری نیشابوری» به کوشش روانتا کیان (۱۳۴۹) گزیدهای از ابیات شاعر صاحبسبک نیشابوری محمدحسین نظیری (سده دهم هجری قمری) را دربردارد. بسیاری از ابیات این شاعر زمزمه زبانها و ضرب المثل گشته است بیآنکه نام نظیری به یاد مانده باشد، مانند: «درس ادیب اگر بُوَد زمزمه محبتی جمعه به مکتب آورد طفل گریزپای را» از نشانه های قدرت و توانمندی ادبی نظیری نیشابوری تسلط به مضامین مورد نیاز اجتماعی است و نمودهایی مانند ضرب المثل شدن اشعار نظیری و تایید شعرا و نیز استناد کتب معتبر ادبی و فرهنگها به این ابیات نظیری شاهد مدعا است. نظیری در استفاده بسیاری از مهارتهای کاربردی، ظرافتهای ادبی و شاعرانه، و خصوصاً کاربردی کردن زبان حرفهای ادبی در زبان روزمره گفتار و عامیانه مردم و همچنین بلعکس کاربرد کلمات، اصطلاحات و مفاهیم و ساختمانهای ادبی محاوره ای در زبان تخصصی ادبی شاعرانه به شکل حرفهای بینظیر بودهاست و گزافه نخواهدبود که او را سلطان مثل اجتماعی بدانیم به واقع. آنچه در ادبیات نظیری نیشابوری خلق گردید ضرب المثل مردم و یا ادبا شد و بسیاری از نقلکنندگان حتی نمیدانند که اصل شعر از کیست. نظیری از پیشگامان «طرز» یا «طرزنو» در ادبیات فارسی است هر چند این سبک در دوران او هنوز سالهای آغازین بروز و ظهور خود را تجربه میکرد و فرم نهایی و متعالی خود را نیافته بود، اما نوآوریها و بدایع کار نظیری و تصویرهای زنده او که در بیشتر غزل هایش به چشم میخورد از هر نظر قابل توجه و تعمق است و در یک کلام به زبان ادبا «خون از رگ اندیشه چکاندن» های نظیری و برخی از شاعران هم عصر و نسل او بود که کوره راه سالهای آغازین پیدایش «طرزنو» را به جادهای هموار مبدل ساخت. نمونههای دیگر از ابیات نظیری: «به دلِ شکسته دارم گله بینهایت از تو به کدام امیدواری نکنم شکایت از تو» «از کف نمی دهد دل آسان ربوده را دیدیم زور بازوی ناآزموده را» «نیازارم ز خود هرگز دلی را که میترسم در او جای تو باشد»
ویژه دستگاه های Android
دانلود از گوگل پلی دانلود از کافه بازار دانلود از مایکتویژه دستگاه های iOS
دانلود از اناردونی