کودکی

«کودکی» نوشته ژاک پرور(۱۹۷۷-۱۹۰۰) نمایشنامه‌نویس و شاعر فرانسوی است. «کودکی» روایت خاطرات دوران کودکی و نوجوانی پرور است که او در دهه ششم زندگی‌اش آغاز به نوشتنشان کرد و در سال ۷۲ سالگی برای نخستین بار به چاپ رساند. در این کتاب، همۀ شخصیت‌ها اشخاص واقعی هستند. همۀ اتفاقات هم اتفاقات زندگی است. اما خود کتاب واقعاً رمان است نه کتاب خاطرات. تکنیک روایت و بعضی شخصیت‌پردازی‌هایی که خودبه‌خود در نقل خاطره‌ها صورت می‌گیرد، و تحولی که آخرسر در شخصیت ژاک رُخ می‌دهد، این کتاب را به رمان تبدیل می‌کند. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: برادرم، داداش بزرگه‌ام بود. دو سال بیشتر از من داشت. خیلی خوشگل اما جدی بود و حالا دیگر به مدرسه می‌رفت. بلد بود بخواند و بنویسد. اما من دلم هوای این چیزها را نمی‌کرد. من او را، چون برادرم بود، دوست داشتم. هیچ‌وقت هردومان به یک چیز نمی‌خندیدیم. شاید اصلاً هیچ‌وقت باهم نمی‌خندیدیم. و جشن باز برمی‌گشت. همه‌اش هم به دوقدمی خانه‌مان برمی‌گشت. از مهتابی کوچۀ لویی فیلیپ، که خانه‌مان آنجا بود، آدم می‌شنید جشن دارد خودش را با ضربه‌های سنگین چکش مستقر می‌کند. مثل خانۀ خودت و خیلی جاها، رفتن به خانۀ جشن هم پول نمی‌خواست. پدرم همه را می‌شناخت: مارکِ رام‌کنندۀ حیوانات، که می‌گذاشت من پای شیرهایش را ناز کنم، سوارکارهای مرد، سوارکارهای زن، سوارکارهای اهل اِپْسُم، کشتی‌گیرها، که سربازهایی را که توی جمعیت گم شده بودند به زورآزمایی دعوت می‌کردند، حتی آرائوف، که سنگ را با مشتش می‌شکست. صدا می‌کردی: «آ - را - ئوف... آ - را - ئوف!»، و آرائوف، که در شکل عرب‌ها روی قالیچۀ کهنه‌اش نشسته بود، از دور می‌شنید صدایش می‌کنند، و وقتی می‌دید ماییم، لبخند می‌زد، و دستش را برایمان بالا می‌برد. دائم یک لیتر شراب هم با خودش داشت که پدرم هم ازش می‌خورد.