سوزان هوواچ (۱۹۴۰)، نویسنده انگلیسی است.
«پنماریک» رمانی است پر حادثه و پراحساس، سرگذشت خانواده‌ای اشرافی که اعضای آن همه کمر به دشمنی با یکدیگر بسته‌اند.
مرکز داستان عمارتی است با همین نام، پنماریک، که بیشتر وقایع داستان در آن می‌گذرد.
این رمان در واقع زندگانی سه نسل ازاعضای خانواده را در بر می‌گیرد. رمانی است عظیم، سرشار از شخصیت‌های زنده و صحنه‌ها و وقایع جالب با شیوه جالب داستان سرایی.
از نظر زمانی، اثر از اواخر قرن نوزده تا سال های بعد از جنگ دوم جهانی را روایت می‌کند. این رمان درواقع روان‌شناسی بیرونی و درونی آدم‌ها است.
سوزان هوواچ به رشته‌ای از ادبیات داستانی انگلیسی تعلق دارد که شاید سرآغاز آن بزرگانی چون دیکنز و جورج الیوت باشند.
هوواچ با حفظ تعلیق داستانی و روایی در دوره قصه‌های کوتاه و مینی‌مالیستی رمانی با ساختار فرمی «کلایسک» می‌نویسد.
هوواچ پیرو سنت داستان‌نویسی‌ای است که تامس هاردی آن را چنین شرح می‌دهد: «هر داستانی باید آن قدر نامعمول باشد که به گفتنش بیارزد. ما داستان‌پردازان همگی دریانوردانی کهن‌ایم وهیچ یک از ما مجاز نیست مهمانان جشن عروسی را از کارشان بازدارد تا برایشان حکایتی بازگوید مگر آنگاه که او چیزی برای روایت کردن داشته باشد که به مراتب نامعمول‌تر از تجربه روزمره هر مرد یا زن معمولی باشد».
چنین دیدگاهی یعنی قصه گویی برای تصویر زندگی دیگر اساس تیپ داستانی سوزان هوواچ را تشکیل می‌دهد.
او در «پنماریک» نقطه ثقلی بنا می‌کند که این مرکز (خانه اشرافی) راوی قصه آدم‌های او می‌شود.
