«تمام نورهایی که نمی‌توانیم ببینیم» نوشته آنتونی دوئر ( -۱۹۷۳)، نویسنده آمریکایی برنده پولیتزر ۲۰۱۵ است.
«تمام نورهایی که نمی‌توانیم ببینیم» رمانی تخیلی و پیچیده با الهام از وقایع وحشتناک جنگ جهانی دوم است. دوئر در این کتاب باظرافت خاصی طبیعت انسانی و قدرت ضد و نقیض فناوری را در رمان خود به تصویر کشیده است.
«تمام نورهایی که نمی‌توانیم ببینیم»، داستانی خانوادگی با افتخار شخصی را روایت کرده که لایه‌های زبانی زیبایی را در خود جای داده است.
جملات نویسنده هرگز از اوج به فرود نمی‌آید و بیان خیره کننده جزییات داستان محشر است، داستانی که ۱۰ سال طول کشید تا نویسنده آن را به اتمام رساند.
داستان درباره یک دختر فرانسوی کور و یک پسر آلمانی است که هر دو سعی دارند بر فراز ویرانه‌های جنگ جهانی دوم زنده بمانند. ماری با پدرش در پاریس زندگی می‌کند و در سن ۶ سالگی نابینا می‌شود اما از روی مینیاتوری که پدرش ساخته و با دست کشیدن روی آن راه خانه را می‌یابد. از سوی دیگر ورنر یتیم نیز در یک شهر معدنی در آلمان با خواهرش زندگی می‌کند.
داستان غم‌انگیز زندگی، لذت زیبایی و انسانیتی که حتی در بدترین شرایط هم دیده می‌شود اشک را بر چشمان خوانندگان این رمان می‌آورد.
