نیل گیمن (۱۹۶۰)، نویسنده داستان‌های تخیلی است.
این کتاب درباره زندگی دختری است که تنها فرزند خانواده است و درگیر رویدادهای عجیبی با همسایه‌های مرموزش می‌شود.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
«... کورالاین از پله‌های بیرون ساختمان بالا رفت تا به بالاترین آپارتمان برود، جایی که در دنیای خودش پیرمرد خل‌وضع زندگی می‌کرد. قبلاً یک‌بار با مادر واقعی‌اش به آنجا رفته بود؛ وقتی مادرش داشت برای خیریه کمک جمع می‌کرد. جلوی در ایستاده بودند تا پیرمرد خل‌وضع با آن سبیل کُلفتش پاکتی را که مادر کورالاین به او داده بود، پیدا کند. خانه بوی غذاهای عجیب وغریب، توتون پیپ و بوی تند و پنیرمانند و عجیبی می‌داد که کورالاین نمی‌توانست تشخیص بدهد بوی چیست. اصلاً دوست نداشت جلوتر برود.
کورالاین داد زد: «من کاشفم.» اما در آن هوای مه‌گرفته کلمه‌هایش خفه شد و مُرد. از سرداب بیرون آمده بود، مگر نه؟
بیرون آمده بود. اما مطمئن بود این خانه از سرداب هم بدتر است.
به بالای پله‌ها رسید. بالاترین خانه زمانی اتاق زیرشیروانی بود، اما حالا مدت‌ها از آن‌زمان گذشته بود.
درِ سبز را زد. در باز شد و وارد خانه شد.
چشم داریم، اعصاب داریم
دُم داریم، دندان داریم
هرچه حقت باشد، گیرت می‌آید
وقتی برخیزیم از آن زیرزیرها.
چندین صدای زیر داشتند می‌خواندند، در آن خانه‌ی تاریکِ سقف کوتاه که حتی دست کورالاین هم به محل تقاطع دیوار و سقف می‌رسید...».
