«مختارنامه» یکی از مجموعه کتاب‌های ادبیات عامه است و توسط عطاءالله‌بن حسام واعظ هروی در سده دهم هجری نگاشته شده است.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
«چون میان محمد حنفیه و ابن زبیر صلح شد، آن حضرت در خانه معتکف شد و هیچ کس را به خانه خود راه نمی‌داد مگر روزهای آدینه و دهه اول ذیحجه که مردم به ملازمت او می‌آمدند.
ابن زبیر را حسد دامنگیر شد و با خود گفت: «اگر یک سال دیگر در مکه باشد، هواداران پدرش به خدمت او روند و بر دست او بیعت کنند و خلق را به علی بن الحسین علیه‌السلام دعوت کنند و آن گاه مرا بکشند. » در آن مقام شد که سید در مکه نباشد. آن گاه کس به نزد سید فرستاد که شنیده‌ام سجاده رسول (ص) به نزد توست، به من ده.
چون فرستاده نزد سید آمد و ادای رسالت کرد حنفیه فرمود: «زبیر را بگو که آن سجاده‌ای است که از خدیجه کبری بوده و از او به جانب پیغمبر صلی‌الله علیه و آله رسیده و جبرئیل بر او نماز گزارده و از او به فاطمه زهرا سلام‌الله علیها رسیده و حضرت فاطمه آن را به پدر من داده و از پدرم به امام حسن (ع) و از او به امام حسین علیه‌السلام و از او به حضرت امام زین‌العابدین رسیده و آن حضرت امانت داده که، به واسطه، به امام حسن عسگری (ع) رسانم، مرا رخصت نیست که آن را به کسی بنمایم.»
