زوربای یونانی

نیکوس کازانتزاکیس (۱۹۵۷-۱۸۸۳)، نویسنده یونانی است. «زوربای یونانی» یکی از مشهورترین کتاب‌های این نویسنده است. در بخشی از این رمان می‌خوانیم: «تعدادی یونانی سوار کشتی شدند. انسان‌هایی شیطان صفت. با چشمانی شرور و فتنه‌خیز شبیه به دلالان بازار که با ظاهری فریبنده مشغول دسیسه‌بازی و ایجاد نزاع و دعوا هستند. شاید هم شبیه پیانوی کوک نشده‌ای بودند یا شبیه پیرزنانی غرغرو با صداهای ناهنجار و سخنانی نیش‌دار و ظاهری پاک و با تقوی. در اولین برخورد با آنها آرزو کردم که کاش قدرتی داشته و می‌توانستم کشتی را غرق کنم تا تمام این آدم‌های ناپاک و دورو در دریا غرق شوند و زمانی که کشتی از وجود ناپاک این افراد پاک شد کشتی را دوباره به حالت اول و بر سطح آب برگردانم. در ادامه این افکار نوعی حس دلسوزی به من دست داد. یک دلسوزی و همدردی سرد و بی‌روح؛ این حس همدردی را نسبت به تمامی موجوداتی که با هم دعوا می‌کنند، گریه می‌‌کنند، امیدوار می‌شوند و متوجه این مسئله نیستند که همه اینها فقط توهمی است از عدم و نابودی داشتم. این حس دلسوزی را نسبت به همه یونانیان، معدن لیمینت، نوشته نیمه‌تمام درباره بودا و همه جلو‌ه‌های پوچ از نور و تاریکی که همه‌جا را ناپاک و آلوده می‌سازد، احساس می‌کردم. زوربا روی بسته بزرگی از طناب در قسمت جلوی کشتی نشسته بود و لیمویی را که در دست داشت می‌بویید. به چهره گود افتاده و رنگ پریده‌اش نگاه می‌‌کردم، با گوش‌های بزرگش داشت به جر و بحث عده‌ای از مسافران گوش می‌داد. جر و بحث آنها بر سر شاه بود و سیاستمدار دیگری به نام ونیزلوش. زوربا با عصبانیت آب دهان را به زمین انداخت و با لحنی توهین‌آمیز گفت: این علف‌های خشکیده از خودشان خجالت نمی‌‌کشند! ـ زوربا منظورت از علف‌های خشکیده چیست؟ ـ خب معلوم است دیگر همه فرمانرواها، دموکرات‌ها، ‌ وکلا و بقیه مزخرفات.»