«آنچه با خود حمل می‌کردند» نوشته تیم اوبراین( -۱۹۶۴) نویسنده آمریکایی است. نویسنده که خود سابقه حضور در جنگ ویتنام را داشته است، در این کتاب افزون بر روایت داستانی که خود در بخش بزرگی از آنها جای دارد، به نقد و تحلیل این جنگ و پیامدهای اخلاقی و اجتماعی می‌پردازد. تیم اوبراین به خاطر نوشتن این کتاب در سال ۲۰۱۳ برنده جایزه ششمین دوره جایزه پریتزکر(جایزه برترین آثار ادبیات جنگ) شد.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
«ویتنام پر از داستان‌های غریب بود. بعضی از آنها نامحتمل و بعضی بسیار فراتر از آن بودند، ولی داستان‌هایی که همواره بر جا می‌ماندند آن‌هایی بودند که در مرز میان امور بی‌اهمیت و تیمارستان، و امور دیوانه‌وار و این‌جهانی به پس و پیش می‌رفتند. این‌یکی مدام به ذهن من بازمی‌گردد.
آن را از رت کایلی شنیدم که درباره حقیقت داشتن سر تا ته آن سوگند می‌خورد، ولی من در پایان داستان به این نتیجه رسیدم که چندان تضمینی برای حقیقت داشتن آن وجود ندارد. در میان اعضای شرکت آلفا رت کایلی به گزافه‌گویی و اغراق وعلاقه داشتن به بزرگ کردن رویدادها شهرت داشت و به نظر بیشترِ ماها معمولاً باید شصت تا هفتاد درصد گفته‌هایش را نادرست دانست.
مثلاً اگر رت می‌گفت که یک شب با چهار دختر بوده است، بایستی حساب می‌کردیم که پای یک و نیم دختر در میان بوده است. قصد فریب نداشت، برعکس فقط می‌خواست تنور حقیقت را داغ‌تر کند تا مخاطب هم دقیقا همان چیزی را که خودش احساس می‌کرد احساس کند. فکر می‌کنم به نظر رت کایلی احساس به رویدادها شکل می‌داد و نه برعکس، و هنگامی که به یکی از داستان‌های او گوش می‌دادی، خود را درگیر انجام دادن محاسبات ذهنی سریعی مانند کسر کردن صفات عالی از جملات، به دست آوردن مجذور امور حتمی و ادعاها و ضرب کردن یک «شاید» در همه این‌ها احساس می‌کردی.»
