دیدار به قیامت

«دیدار به قیامت» رمانی نوشته پی‌یر لومتر( -۱۹۵۱)، نویسنده فرانسوی و برنده‌ی جایزه‌ی ادبی گنکور فرانسه در سال ۲۰۱۳ است. این داستان در روزهای پایانی جنگ جهانی اول و در سنگرهای میان آلمان و فرانسه روی می‌دهد. نویسنده می‌کوشد در این کتاب، خشونت و جنون نهفته در روح جنگ و در هم پیچیدن روابط انسانی و اجتماعی در چنین زمان و فضایی را به تصویر بکشد. همچنین نشان دهد چگونه میراث جنگ در دنیای پس از آن خود را بروز می‌دهد. کتاب اینگونه آغاز می‌شود: «همه‌ی آن‌هایی که تصور می‌کردند این جنگ به‌زودی پایان خواهد یافت دیرزمانی است که در همین جنگ جان باخته‌اند. دقیقا از همین جنگ. برای همین آلبر شایعه‌های ترک مخاصمه را چندان جدی نمی‌گرفت. بیش‌تر از تبلیغاتی که اول جنگ رواج داشت به این شایعه‌ها بها نمی‌داد، همان‌ها که می‌گفتند گلوله‌های بُش‌ها آن قدر نرم است که مثل گلابی‌های پُخته وقتی به لباس نظامی فرانسوی‌ها می‌خورد وامی‌رود، که موجب شلیک خنده‌ی نظامیان فرانسوی می‌شد. آلبر انبوهی از نعش‌های همین‌ها را دیده بود که هرکدام در حال خندیدن با یکی از همین گلوله‌های نرمِ آلمانی از پا درآمده بودند. آلبر خوب متوجه بود که امتناع از قبول ترک مخاصمه از دیدگاه‌اش به جادو سرچشمه می‌گرفت: هرچه شخص بیش‌تر آرزوی صلح داشته باشد، کم‌تر به خبرهایی ارزش می‌دهد که به‌نحوی برای رفع بلا منتشر می‌شود. این خبرها هر روز در امواج فشرده پخش می‌شدند و همه‌جا هرکس به فراخور حال خود آن‌ها را تکرار می‌کرد: جنگ واقعا تمام خواهد شد. آدم حتّا سخنانی را که به سختی باورکردنی بود می‌شنید، درباره‌ی لزوم مرخص کردن سربازانِ پیری که سال‌ها در جبهه‌ها علاّف بودند و کاری هم از آن‌ها ساخته نبود. ولی وقتی ترک مخاصمه دورنمای قابل قبولی گرفت، امید زنده رسیدن به آن حتّا بین بدبین‌ترین نظامی‌ها هم کم‌کم به وجود آمد. این شد که دیگر کسی اشتیاقی برای حمله به دشمن نشان نمی‌داد.»