محرومان پاریس و لندن

«محرومان پاریس و لندن» رمانی از جرج ارول(۱۹۵۰-۱۹۰۳)، نویسنده انگلیسی است. این کتاب نگاهی عمیق به لایه‌های تهی‌دست اجتماع در شهرهای بزرگ اروپا در روزگار ارول دارد. در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «از عجایب کارهای فورکس این بود که هنگام هوشیاری از کمونیست‌های دو آتشه و سرسخت بود، اما به مجردی که مست می‌شد خود را یک وطن‌پرست حقیقی می‌خواند. سرشب از مرام و اصول کمونیستی تعریف‌ها می‌کرد، ولی بعد از نوشیدن چهار یا پنج لیتر شراب عقیده‌اش عوض می‌شد و یکی از وطن‌پرست‌های افراطی می‌گردید و با تهدید، به جاسوس‌ها و خارجی‌ها اخطار می‌کرد که با وی به مجادله و نزاع بپردازند و اگر مانعش نمی‌شدند بطری‌ها را به صورت آن‌ها پرت می‌کرد. در همین حال بود که نطقش باز می‌شد و درباره وطن‌پرستی داد سخن می‌داد. موضوع سخنش همیشه یکنواخت و تکراری بود و مثل این که کلمات را قبلاً حفظ کرده باشد چنین آغاز می‌کرد: «شهروندان جمهوری‌خواه، آیا در بین شما فرانسوی وجود دارد؟ پس شما را به یاد روزهای پر افتخار و باشکوه جنگ می‌اندازم، هنگامی که انسان به گذشته فکر می‌کند و آن دلاوری‌ها و افتخارات را به خاطر می‌آورد، به یاد آن قهرمان‌های جنگ که هم اکنون به زیر خاک خفته‌اند، آری به یاد همان رزمندگان شجاعی که به زیر خاک خفته‌اند (به علت مستی و بی‌خبری اغلب جمله‌ها را تکرار می‌کرد) غرق در غرور و مباهات می‌‌شود، همشهری‌های جمهوری‌خواه! خود من در شهر «وردن» زخم برداشتم. در این وقت فورکس سخنان خود را قطع و قسمتی از بدنش را لخت می‌کرد و محل زخم را به همه نشان می‌داد. با دیدن آن، همه ما برای او دست می‌زدیم و هورا می‌کشیدیم. به نظر ما هیچ چیز مضحکتر از سخنرانی‌های فورکس نبود.»