«برف بهاری» یکی از رمان‌های برجسته یوکیو می‌شیما (۱۹۷۰-۱۹۲۵)، نویسنده نامدار ژاپنی است. می‌شیما که بسیار به سنت‌های اصیل ژاپنی و فرهنگ سامورایی پایبند است در آثارش از جمله این کتاب، نمودهای بسیاری از هنر، فلسفه و اندیشه این فرهنگ را به نمایش می‌گذارد.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
«دو شاهزاده جوان چیزی بیشتر از یک کنجکاوی معمولی که ممکن بود نسبت به نمایشنامه‌های خارجی ابراز کنند، از خود نشان ندادند. کی‌یوآکی هوندا را که بعد از مدرسه همراه او به خانه‌شان آمده بود، به آنها معرفی کرد. بعد از صرفِ شام، متوجه شد که آنان چندان توجهی به توضیحاتِ دوستش به زبان انگلیسی درباره نمایشنامه‌ها و چگونگی اجرای آنها از خود نشان نمی‌دهند.
در چنین مواقعی، وفاداری و جدیتِ کاملِ هوندا، کی‌یوآکی را تحتِ تأثیر قرار می‌داد و احساسِ دوگانه ناراحتی وجدان و دلسوزی را در او پدید می‌آورد. مطمئنآ هیچ یک از افراد گروهی که آن شب عازمِ تآتر بودند علاقه‌ای به خودِ نمایش نداشتند. کی‌یوآکی که کاملا در دنیای ذهنی خودش سیر می‌کرد؛ هرچند امکان داشت ساتوکو نامه را خوانده باشد با این همه ممکن بود زیر قولش بزند و نیاید.
سر پیشخدمت وارد شد تا اطلاع دهد که کالسکه منتظر آنان است. اسب‌ها شیهه می‌کشیدند و هُرمِ نفس‌هاشان هم چون شعله‌های سفید رنگی از منخرین‌شان بیرون می‌آمد تا در آن هوای تیره‌گونِ زمستانی با پیچ و تاب به سوی آسمان رود. کی‌یوآکی لذت می‌برد از این که می‌دید اسب‌ها در آن هوای سرد زمستان، بوی مشک آگینشان کمتر از دیگر مواقع به مشام می‌رسد و صدای زنگدارِ برخورد نعلِ سُم‌هاشان بر زمینِ یخ‌زده به وضوح شنیده می‌شود و آن گونه با غرور، قدرتِ خود را به تماشا می‌گذارند.»
