پرسش‌های بی‌پایان

«پرسش‌های بی‌پایان» نوشته پِرل. اس. باک (۱۹۷۳-۱۸۹۲)، نخستین نویسنده زن آمریکایی است که برنده جایزه نوبل ادبیات شد. رمان پرسش‌های بی‌پایان که در واپسین سال زندگی وی نوشته شده است به مدت ۴۰ سال ناپدید شد تا سرانجام در یک حراجی عمومی دوباره یافت شده و توسط خانواده‌اش منتشر شد. او در سال ۱۹۳۸ و در حالی که از دید بسیاری از منتقدان خیلی جوان بود، جایزه نوبل را دریافت کرد. قهرمان داستان «رن» که نوجوانی بیش نیست با کشتی به انگلستان سفر می‌کند. در عرشه کشتی با زن بیوه زیبا و ثروتمندی آشنا می‌شود. هنگامی که به انگلستان می‌رسند آن زن از او دعوت می‌کند تا در قصر او در خارج لندن بماند. در بریده‌ای از این کتاب می‌خوانیم: هنگامی که به نیویورک رسید بی‌صبرانه می‌خواست به خانه برگردد؛ اما پدربزرگش آنجا بود و دلش نمی‌آمد بدون خبرگرفتن از او به راهش ادامه بدهد. در ضمن باید احوال او را برای مادرش می‌برد. انگار از زمانی که اینجا را ترک کرده و سفرش را آغاز کرده بود یک عمر می‌گذشت. هنگامی که به راه افتاده بود پسری بی‌تجربه و اکنون چون مردی بازگشته بود. گاهی از خود می‌پرسید چگونه می‌شد اگر دلباخته دختری خجالتی و جوان به سن خودش می‌شد و به خواسته خودش جلو می‌رفت به جای اینکه شتاب کند تردید می‌کرد، نه اینکه کسی او را در این راه بکشاند؛ اما هیچ دختر جوانی را ندیده بود. از خیابان‌های شلوغ و کثیف منهتن گذشت و با حس انزجاری به یاد خیابان‌های تمیز انگلستان و فرانسه افتاد و به مردمی که در آن لحظه به نظرش بیگانه می‌رسیدند نگاه کرد. آن‌ها را نمی‌شناخت، خیلی چیزها بود که می‌توانست درباره‌ی آن‌ها بفهمد و بیاموزد. در این مدت شناختش نسبت به خودش بیشتر شده بود اما چیزی که در حال حاضر درباره‌ی خود می‌دانست چندان مورد رضایتش نبود. اکنون می‌دانست که بدن و ذهن همیشه در حال جنگ هستند و او نتوانسته بود بر هیچ کدام پیروز شود. هیچ کدام را نتوانسته بود آرام کند. از یک‌سو بدنش قرار داشت پر از احساس و غریزه و از سوی دیگر ذهن ناآرامش در تضاد کامل با بدنش بود.