«سرزمین کاج‌های نوئل» نوشته سارا اورن جوئت (۱۹۰۹-۱۸۴۹)، نویسنده زن آمریکایی است. داستان‌های او به توصیف دقیق زندگی بومی مردمان در یک سده پیش آمریکا شهرت دارد.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
«یک ساعت بعد، حسابی سرگرم کار بودم. گاه‌وبی‌گاه، زنبوری در مدرسه گیر می‌افتاد و مرا با دشمنش اشتباه می‌گرفت؛ اما روی میز آموزگار چوب به‌دردبُخوری بود و من آن را تق‌تق روی میز می‌زدم تا زنبورها را متوجه کنم و به آنها دستور بدهم، گویی که دانش‌آموزان نافرمان و شیطان من بودند؛ یا با حرکت دستم آشوب و بلوای‌شان را به دور دوات و جوهرم پراکنده می‌کردم، دوات و جوهری که از فروشگاه بارانداز خریده و پس از خرید متوجه شده بودم بوی ترنج می‌دهد، انگار برای سر‌حال‌آوردن نویسنده‌ای نگران و مشتاق و پرکار تهیه شده بود. در آن روز، آن نویسنده‌ی نگران و مشتاق، احساس گنگی و خِرِفتی بسیاری می‌کرد. در آن نزدیکی، زنگِ گردن گوسفندی جیرینگ‌جیرینگ صدا می‌داد و بقیه‌ی گَله را خبردار می‌کرد که دنبال او بروند. جمله‌ها قادر به انعکاس وزن و آهنگ‌های این تابستان دوست‌داشتنی نیستند.
برای اولین‌بار، کم‌کم داشتم آرزوی یک همراه و هم‌صحبت و خبر از دنیای بیرون را می‌کردم که به‌طور تقریباً ناخودآگاهی فراموش شده بودند. با تماشای تشییع‌جنازه احساس دردناکی به انسان دست می‌دهد. این فکر به ذهنم خطور کرد که نباید به‌جای این‌که با عجله در پایان مراسم سوگواری پا به فرار بگذارم، همراه بقیه راه می‌افتادم؟ شاید لباس مخصوص روزهای یکشنبه که در این مراسم پوشیده بودم، باعث بروز چنین تغییر حس فاجعه‌آمیزی در من شده بود، اما حالا دیگر آن‌چه نباید می‌شد، شده بود و دوستانم نیز به‌یاد داشتند که من واقعاً به بارانداز دانت تعلق ندارم.
آهی کشیدم و دوباره سراغ صفحه‌ی نیمه‌نوشته‌ام رفتم.»
