«دلقک و هیولا» نوشته پیتر اکروید (۱۹۴۹)، نویسنده انگلیسی پسامدرن است. این کتاب یک رمان با فضای جنایی- پلیسی است که با اعدام زنی به نام الیزابت آغاز می‌شود و این معما را پیش می‌کشد که آیا او به راستی قاتل همسرش بوده است؟
در بریده‌ای از کتاب می‌خوانیم:
«حالا چه کسی داستان لایم هاوس را به یاد می‌آورد یا برای چه کسی اهمیت دارد سرگذشت آن موجود افسانه‌ای را به یادش آورند؟ در میان بدویان و عبریان، "گُلِم" به معنی موجودی خیالی و افسانه‌ای است که ساحر یا خاخامی آن را خلق کرده است؛ در معنای لغوی‌اش "چیزی است که شکل ندارد"، ولی شاید مفهومش ناشی از رعب و وحشتی باشد که در قرن پانزدهم از "آدم‌های کوتوله" داشتند و تصور می‌کردند که در آزمایشگاه‌های هامبورگ و مسکو این چیز بی شکل را به هیأت آنها در می‌آورند. این موجود ترس و وحشت را به دل مردم انداخته بود، گاهی هم می‌گفتند از خاک سرخ یا رس خلق شده و در نیمه‌ی قرن هجدهم، آن را با ارواح و دیوهای خونخوار مرتبط می‌دانستند. باید در حوادث سال‌های گذشته‌ی لندن تحقیق کنیم تا بفهمیم این موجود چگونه در دهه‌های آخر قرن نوزده بازهم مانند قرون وسطا تشویش و ترس را به جان مردم انداخته بود.
نخستین قتل در دهم سپتامبر ۱۸۸۰ و در امتداد لایم‌هاوس رخ داد: این مکان چنان که از نامش بر می‌آید، کوچه‌ای قدیمی با خانه‌های محقر بود که از خیابان اصلیِ کوچکی به ردیفی از پله‌های سنگی منتهی می‌شد. این پله‌ها درست بالای ساحل تیمز بودند. باربران طی قرون متمادی از این راهِ آسان برای دسترسی به لنگرگاه محموله‌ی قایق‌های کوچک‌تر استفاده می‌کردند. اما به علت بازسازی این بارانداز در دهه‌ی ۱۸۳۰، به محلی پرت و دورافتاده در کرانه‌ی سواحل گِلی تبدیل شد.»
