سنگ صبور

«سنگ صبور» نوشته عتیق رحیمی (۱۹۶۲)، نویسنده فرانسوی-افغان و برنده جایزه کنگور ۲۰۰۸ است. این کتاب نگاهی داستانی دارد به زندگی زنان افغانستان در دوران حکومت طالبان. در سال ۲۰۱۲ بر اساس این کتاب فیلمی به همین نام توسط کشور افغانستان و فرانسه ساخته شد که نماینده این کشور در بخش بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان در مراسم اسکار بود. در بریده‌ای از کتاب می‌خوانیم: او نفس می‌کشد، جلوتر می‌رود و دولا می‌شود تا چشم‌هایش را بهتر ببیند. آن‌ها باز هستند. غبار سیاه بر آن‌ها نشسته، با گوشه‌ی آستین آن‌ها را تمیز می‌کند، قطره را برمی‌دارد و در چشم‌ها می‌چکاند: یک، دو. یک، دو. به آرامی صورت مرد را لمس می‌کند تا دوده‌ها را تمیز کند. سپس بی‌حرکت سر جای خود می‌ماند. در حالی‌که اضطراب بر شانه‌هایش سنگینی می‌کند، با همان آهنگ نفس‌های مرد و مثل همیشه نفس می‌کشد. صدای سرفه‌های خشک و پی‌درپی زن همسایه، سکوت سپیده‌دم خاکستری را می‌شکنند. زن سرش را به سوی آسمان زرد و آبی پرده می‌گرداند. بلند می‌شود و در حالی که خرده شیشه‌ها زیر پایش خرد می‌شوند به سوی پنجره می‌رود. از میان روزنه‌های پرده، در پی زن همسایه است. فریادی بلند از سینه‌اش جدا می‌شود. با عجله به سوی در می‌رود و از راهرو خارج می‌شود اما صدای کرکننده‌ی یک تانک مانع از حرکت او می‌شود. سرگردان و حیران بازمی‌گردد. «... در حیاط خراب شده! دیوارهای همسایه...» صدای وحشت‌زده‌اش در میان صدای زنجیر تانک گم می‌شود. نگاهش دوباره اتاق را جستجو می‌کند و روی پنجره خیره می‌ماند. نزدیک پنجره می‌شود، گوشه‌ی پرده را کمی کنار می‌زند و با ناله می‌گوید: «نه، نه، این دیگه نه!» صدای تانک محو می‌شود و باز هم صدای سرفه‌های شدید پیرزن همسایه به گوش می‌رسد. زن بر روی خرده شیشه‌ها می‌نشیند. با چشمانی بسته و صدای خفه با التماس می‌گوید: «خدایا... یا ارحم‌الرحمین. من مال...» با صدای گلوله‌ به اجبار سکوت می‌کند. گلوله‌ی دوم شلیک می‌شود. سپس فریاد یک مرد بلند می‌شود: «الله اکبر.»