پرویز بی چیز: داستانی نیمه روشنفکرانه

«پرویز بی‌چیز: داستانی نیمه روشن‌فکرانه» داستانی از دانیال قاسمی، نویسنده جوان ایرانی است. داستان درباره پرویز اردوان، استاد دانشگاه، خسته و درمانده و ناامید است که برای بهبود وضع زندگی خود به سراغ شیطان می‌رود. او وارد دوزخ می شود و با کمک دو راهنمای خود با وضعیت آن‌جا آشنا می‌شود تا در صورت تمایل برای اقامت دائم اقدام کند... در بخشی از کتاب می‌خوانیم: میزی بود، و کنار آن میز مردی که ظاهری داشت ساده و بی‌نکته، با آرنج‌هایش که روی میز بودند و دست‌هایش زیر چانه، و کتابی که روی سرش قرار داشت. او خیره به مردی پیچیده و نکته‌مند در سوی دیگر میز بود؛ مردی که از چهره‌اش می‌شد فهمید در زندگی خردمند و آگاه بوده است، و این بی‌چاره همان کسی بود که اسیر درد، مغز سر خود را شکافته می‌دید. زنی با لباس سیاه، کاسه‌ای در دست داشت و مردی با لباس سفید و کلاهی عجیب، در سر او جست‌وجو می‌کرد. سری که لابد زمانی پناه‌گاه افکار بلندی بود. و این باور من در آن لحظات بود، و خیلی زود آن را از دست دادم. مرد و زن مشغول کار، از بهشت آمده بودند تا آن جراحی مهم را انجام دهند. مرد کتاب بر سر مشغول تماشا، مترجم توان‌مندی بود که از تلاش‌هایش سوءاستفاده کرده بودند، و حالا کسی که به این کار متهم بود فریاد می‌کشید و از درد عمل بدون بی‌هوشی به خود می‌پیچید اما توان فرار یا مقابله نداشت. ارشک اطلاعاتش را بیرون ریخت: " این مرد زمانی که روی زمین بوده، حاصل تلاش آن یکی را دزدیده و منتشر کرده است. البته پنهان‌کاری هم نکرده و خودش اعلام کرده که دزد است، و شما چه موجودات جالبی هستید که از دزدها بیش از زحمت‌کشان استقبال می‌کنید! از نظر ما فعالیت ادبی در دوزخ مانعی ندارد، اما ابتدا باید او را سر عقل آورد. سرش شکافته شده تا سنگی که آن جنون را در او ایجاد کرده بود از مغزش بیرون آورده شود، زیرا ما نمی‌توانیم نظم این قلمرو را چنان بر هم خورده ببینیم که کسی بدون هیچ قاعده‌ای اثر ادبی تولید کند.