«مسخ» نوشته‌ی فرانس کافکا (۱۹۲۴-۱۸۸۳) نویسنده مشهور آلمانی و با ترجمه صادق هدایت(۱۳۳۰-۱۲۸۱) نویسنده داستان‌های کوتاه و بلند ایرانی است. مسخ به زعم بسیاری از منتقدان، کلیدی‌ترین اثر کافکاست.
مسخ داستان فردی به نام گره‌گوار است که هنگامی که صبح از خواب برمی‌خیزد متوجه می‌شود که به سوسکی قهوه‌ای تبدیل شده است. گره‌گوار در عوض آنکه از این تغییر حیرت کند آن را به عنوان یک اتفاق ناگوار می‌پذیرد و تلاش می‌کند همسویی‌ای میان زندگی انسانی‌اش و این مسأله که او سوسکی غول‌پیکر شده ایجاد کند. گره‌گوار تبدیل به موجودی منفور در خانواده می‌شود و او می‌بایست با این وضعیت کنار بیاید.
کافکا، خود از بیگانگی در فضای خانواده و ترس و احساس گناه در برابر پدرش رنج می‌برد و این مفهوم را به خوبی در «مسخ» به نمایش گذاشته است. این رمان سورئال به سبکی نمادین وضعیت انسان را در شرایطی که به روزمرگی و زندگی یکنواخت دچار می‌شود به تصویر می‌کشد. چنانچه دابلیو. اچ. اودن می‌گوید: «کافکا برای ما مهم است چرا که مهلکه‌ای که نمایش می‌دهد مهلکه انسان مدرن است.»
بخش آغازین «مسخ»، که اعجاب، طنز و کنایه را در کنار هم دارد، از جمله شناخته‌شده‌ترین پاراگراف‌های ادبی جهان است:
یک روز صبح، همین که گره‌گوار سامسا از خواب آشفته‌ای پرید، در رختخواب خود به حشره‌‌ی تمام عیار عجیبی مبدل شده بود. سرش را که بلند کرد، ملتفت شد که شکم قهوه‌ای گنبد مانندی دارد که رویش را رگه‌هایی، به شکل کمان، تقسیم‌بندی کرده است. لحاف که به زحمت بالای شکمش بند شده بود، نزدیک بود به کلی بیفتد و پاهای او که به طرز رقت‌آوری برای تنه‌اش نازک می‌نمود جلوی چشمش پیچ و تاب می‌خورد.
