«دروغ‌های کوچکِ بزرگ» نوشته لیان موریاتی (۱۹۶۶) نویسنده استرالیایی است. این رمان از سال ۲۰۱۶ در قالب سریالی با بازیگری نیکول کیدمن، ریس ویترسپون و شیلین وودلی به نمایش درآمد. این رمان از پرفروش‌ترین‌ها در لیست نیویورک تایمز بوده است.
جین، مادلین و سلست که فرزندانشان در یک مدرسه مشترک محصل هستند در مسیری با یکدیگر آشنا می‌شوند و مسائل زندگی‌شان را یک به یک تعریف می‌کنند...
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
مادلین گفت: «وای آره! هروقت اِد می‌ره، من واسه شام ماست و بیسکوییت شکلاتی می‌خورم. خدای من! من چرا انقدر خسته به‌نظر می‌آم؟»
او وقتی به سلست زنگ زد، روی تخت در اتاقکی نشسته بود که همیشه رخت چرک‌ها را آن‌جا می‌گذاشت و صورتش را در کمد آینه‌داری دیده بود که کنار دیوار بود. از تخت پایین آمد و به‌سمت آینه رفت. هنوز گوشی را روی گوشش نگه داشته بود.
سلست گفت: «شاید واسه اینه که واقعاً خسته‌ای.»
مادلین نوک انگشتش را زیر چشمش فشار داد. گفت: «دیشب خیلی خوب خوابیدم! هر روز با خودم می‌گم: "وای خدای من امروز چقدر خسته‌ام! " و این من نیستم که خسته‌ام. دیگه کلاً قیافه‌ام اینجوری شده!»
سلست بیخود و بی‌جهت گفت: «خیار؟ برای خوابیدن پف چشم‌هات از خیار استفاده می‌کنی؟»
مادلین می‌دانست که سلست اصلاً به چیزهایی که مادلین در زندگی از آنها لذت می‌برد، علاقه‌ای نداشت. چیزهایی مثل لباس، مراقبت از پوست، آرایش، عطر و ادکلن، جواهرات و لوازم تزئینی.
گاهی‌اوقات مادلین به موهای طلایی قرمز سلست نگاه می‌کرد که مثل پیرزن‌ها آن‌را پشت سرش می‌بست و مادلین دلش می‌خواست با آنها مثل عروسک‌های باربی کلوئی، بازی کند.
مادلین گفت: «عزای از دست رفتن جوونی‌ام رو گرفتم.»
